Page 24 - AYT HIZLI EDEBİYAT ENFES KONU ANLATIMI
P. 24

CUMHURİYET DÖNEMİ TÜRK EDEBİYATI                          141
                         CUMHURİYET DÖNEMİ TÜRK EDEBİYATI
          CUMHURİYET DÖNEMİ TÜRK EDEBİYATININ GENEL ÖZELLİKLERİ
             ˇ Dilde sadeleşme hareketi başarıya ulaşmış ve İstanbul Türkçesi esas alınmaya baş-
            lanmıştır.
             ˇ Yazı dili ile konuşma dili arasındaki fark ortadan kalkmıştır.
             ˇ Edebiyatımız İstanbul aydınının tekelinden kurtulmaya, Anadolu’da da aydın yetişme-
            ye başlamıştır.
             ˇ Uluslararası düzeyde sanatçılar yetişmiştir.
             ˇ Edebiyatımız toplumcu bir karakter kazanmış, gerçekçi bir anlayış benimsemiştir.
             ˇ Şiirde serbest ölçü ve hece ölçüsü kullanılmıştır.
             ˇ Bu dönemden itibaren farklı edebiyat toplulukları ortaya çıkmaya başlamıştır.
             ˇ Şiirde günlük konuşma dili kullanılmıştır.
             ˇ Roman ve hikâyeye halkın gerçek yaşamı yerleşmiştir.


          COŞKU VE HEYECANI DİLE GETİREN METİNLER (ŞİİR)
          SAF (ÖZ) ŞİİR ANLAYIŞI
          Saf şiir anlayışı Fransız sembolistlerinden etkilenen Ahmet Haşim ve Yahya Kemal Be-
          yatlı gibi sanatçılarımızla karakteristik özellik kazanmıştır. Cumhuriyet Dönemi’nde bu
          anlayışa  bağlı  olarak  eser  veren  sanatçılar  olmuştur.  Bu  sanatçılar  Beş  Hececiler  ile
          Garipçiler arasındaki nesli oluşturan Ahmet Hamdi Tanpınar, Cahit Sıtkı Tarancı, Ahmet
          Muhip Dıranas, Behçet Necatigil, Asaf Halet Çelebi, Necip Fazıl Kısakürek, Özdemir
          Asaf, Fazıl Hüsnü Dağlarca ve Yedi Meşaleciler olarak bilinen Ziya Osman Saba, Vasfi
          Mahir Kocatürk, Sabri Esad Siyavuşgil, Cevdet Kudret Solok, Yaşar Nabi Nayır, Kenan
          Hulusi Koray, Muammer Lütfi Bahşi gibi sanatçılardır.


          SAF ŞİİR ANLAYIŞINI BENİMSEYEN SANATÇILARIN GENEL ÖZELLİKLERİ
             ˇ Şiirin asıl amacının estetik zevk vermek olduğunu savunmuşlardır.
             ˇ Kendilerine özgü bir imge dünyası oluşturmuşlardır.
             ˇ Sade, açık ve anlaşılır bir dil kullanmışlardır.
             ˇ Her türlü eğilimin dışında kalıp bireysel şiirler yazmışlardır.
             ˇ Didaktiklikten uzak durmuşlardır.
             ˇ Anlaşılmak için değil duyulmak, hissedilmek için yazmışlardır.
             ˇ Hece ölçüsünü kullanmışlardır.
             ˇ Sembolizmden etkilenmişlerdir.
                     EDİTÖR YAYINEVİ
   19   20   21   22   23   24   25   26   27   28   29